więcej o wykonawcach

• Thumbscrew (Mary Halvorson, Tomas Fujiwara, Michael Formanek)
  

  Drugie prawo termodynamiki jest nieocenione, gdy chcesz zrozumieć, dlaczego rzeczy wciąż się rozpadają.

  Ale jeśli szukasz wyjaśnienia dla kreatywności tria Thumbscrew, zwróć się do pierwszego prawa termodynamiki , które mówi, że energia nie może być tworzona lub niszczona w zamkniętym systemie.

  Trio Thumbscrew to zespół składający się z trzech uznanych liderów sceny nowego jazzu i nowej muzyki improwizowanej.

  Tworzą go prawdziwy weteran / basista, Michael Formanek oraz dwoje muzyków, którzy w nowym tysiącleciu zrobili niemałą furorę na brooklyńskiej scenie - gitarzystka Mary Halvorson i perkusista Tomas Fujiwara.

  Michael Formanek ma najdłuższe doświadczenie jazzowe z całej trójki.

  W latach 80-tych występował jako sideman, a w 1990 roku zadebiutował jako lider wydanym przez wytwórnię Enja albumem „Wide Open Spaces”, po czym nawiązał współpracę się z saksofonistą Timem Berne'em, która trwała przez większą część lat 90-tych, zwłaszcza z zespołem Berne'a Bloodcount.

  W 2003 roku Formanek przeniósł się wraz z rodziną do Baltimore, gdzie uczył gry na kontrabasie, historii jazzu i kierował orkiestrą jazzową w Konserwatorium Peabody przy Uniwersytecie Johna Hopkinsa.

  W roku 2010 wydał znakomity album w wytwórni ECM, „The Rub and Spare Change , a w 2012 „Small Places” (oba w kwartecie z Berne'em, pianistą Craigiem Tabornem i perkusistą Geraldem Cleaverem).

  Biorąc pod uwagę stałe kontakty Formanka w nowojorskim świecie twórczego jazzu, skrzyżowanie ścieżek z Halvorsonem i Fujiwarą było prawdopodobnie nieuniknione.

  Urodzona w Bostonie gitarzystka Mary Halvorson przez kilka lat studiowała u Anthony'ego Braxtona na Wesleyan University (występowała i nagrywała w kilku zespołach Braxtona).

  Po ukończeniu studiów, na początku XXI wieku zakorzeniła się na scenie brooklyńskiej, stopniowo zdobywając reputację dzięki swojemu niepowtarzalnemu stylowi gry na gitarze elektrycznej.

  Po pojawieniu się na nagraniach różnych formacji, m.in. sekstetu kornecisty Taylora Ho Bynuma, duetu ze skrzypaczką Jessicą Pavone, tria basisty Trevora Dunna i avant rockowej formacji People z perkusistą Kevinem Shea, gitarzystka zaczęła karierę jako liderka Mary Halvorson Trio z basistą Johnem Hébertem i perkusistą Chesem Smithem, wydając w 2008 roku „Dragon's Head” w założonej przez Bynuma wytwórni Firehouse 12.

  W kolejnych latach gitarzystka nagrała m.in., jako Mary Halvorson Quintet albumy „Saturn Sings” z 2010 roku i „Bending Bridges” z 2012 roku (oba w Firehouse 12) oraz kolejny album tria, „Ghost Loop”, wydany w For Tune Records w 2013 roku.

  Jako lider zespołu, współpracownik lub współtwórca, Halvorson pojawiła się na ponad 50 płytach do czasu, gdy wraz z Formankiem i Fujiwarą założyła Thumbscrew.

  Również urodzony w Bostonie perkusista Tomas Fujiwara, od 17 roku życia mieszkaniec Nowego Jorku, zaczął pojawiać się na płytach w połowie lat 2000 i, podobnie jak Halvorson był muzykiem Taylor Ho Bynum Sextet. Perkusistę i gitarzystkę można usłyszeć razem na takich albumach sekstetu Bynuma jak: „The Middle Picture” (Firehouse 12, 2007), „Asphalt Flowers Forking Paths” (hatOLOGY, 2009), „Apparent Distance” (Firehouse 12, 2011) i „Navigation” (Possibility Abstracts X & XI) (Firehouse 12, 2013).

  Wśród wielu innych projektów Fujiwara nagrywał w duecie z Bynumem; w kolektywnym kwartecie Thirteenth Assembly z Halvorson, Bynumem i Pavone; w eksperymentalnym, inspirowanym muzyką wielkiego Sun Ra, chicagowsko-nowojorskim nonecie „Living by Lanterns” (wraz z Halvorsonem i Bynumem); w dziesięcioczęściowym „Positive Catastrophe”prowadzonym przez Bynuma i perkusistę Abrahama Gomeza-Delgado, w zespole „Ideal Bread”; oraz jako lider własnego kwintetu Tomas Fujiwara & the Hook Up (z udziałem Halvorson), który w 2010 roku wydał album „Actionspeak”, a w 2012 roku „The Air Is Different” (oba w wytwórni 482 Music).

  Współzałożyciel Firehouse 12 i lider zespołu – znakomity kornecista Taylor Ho Bynum, odgrywa znaczącą rolę w muzycznych doświadczeniach Halvorson i Fujiwary i pośrednio posłużył jako katalizator dla powstania Thumbscrew.

  Stało się wówczas kiedy Formanek dołączył do Taylor Ho Bynum Sextet w 2011 roku.

  Spotkanie basisty z Halvorson i Fujiwarą zaowocowało wspólną obietnicą , że w przyszłości będą występować jako trio.

  W kwietniu 2013 roku trio Thumbscrew wkroczyło w końcu do brooklyńskiego studia Bunker, by wraz z inżynierem Jonem Rosenbergiem nagrać swój debiutancki album.

  Formanek, Halvorson i Fujiwara napisali po trzy kompozycje na pierwszy albumThumbscrew, który ukazał się nakładem wytwórni Cuneiform w styczniu 2014 roku.

  Po dwutygodniowej rezydencji kompozytorskiej w czerwcu i lipcu 2015 roku w City of Asylum w Pittsburghu, Thumbscrew wydali swój drugi album, „Convallaria”, nakładem Cuneiform w maju następnego roku.

  Trio powróciłodo City of Asylum na kolejną rezydenturę w czerwcu 2017 roku, tym razem nagrywając wystarczająco dużo materiału na kolejne dwa albumy.

  „Ours” (składający się wyłączmie z kompozycji Formanka, Fujiwary i Halvorson) i „Theirs” (zawierający utwory muzyki takich wykonawców jak Benny Golson, Herbie Nichols, Wayne Shorter i Misha Mengelberg).

  W roku 2020 ukazała się piąta płyta formacji zatytułowana „The Anthony Braxton Project” będąca t hołdem dla wielkiego mentora i guru awangardy.

  Ostatnią płytą w dorobku tria Thumbscrew jest wydany w tym roku przez wytwórnię Cuneiform album „ Never Is Enough”.

  Muzykę z tego krążka Thumbscrew promuje na tegorocznej trasie koncertowej, której cześcią będzie ich występ na tegorocznej, 30. edycji Warsaw Summer Jazz Days.

• Antonio Sanchez Special Quartet / Donny McCaslin / Miguel Zenon / Scott Colley
  

  Antonio Sanchez - drums
  Donny McCaslin - saxophone
  Miguel Zenon - saxophone
  Scott Colley - bass

  Antonio Sánchez to meksykańsko-amerykański perkusista jazzowy i kompozytor najbardziej znany ze współpracy z gitarzystą jazzowym Patem Methenym.

  W 1997 roku, kiedy Sánchez był jeszcze w konserwatorium, jego nauczyciel, Danilo Pérez, polecił go Paquito D'Riverze na stanowisko perkusisty w United Nations Orchestra Dizzy'ego Gillespiego, co doprowadziło do tego, że zaczął koncertować z tą orkiestrą. W 1997 roku Perez zaprosił Sáncheza do swojego akustycznego tria, co zaowocowało intensywnym koncertowaniem i nagraniem nominowanego do nagrody Grammy albumu „Motherland”. Trasa koncertowa sprawiła, że usłyszał go legendarny gitarzysta Pat Metheny, który po serii przesłuchań zaprosił Sáncheza do Pat Metheny Group.

  Grupa nagrała z Sánchezem dwa albumy. Pierwszy z nich, „Speaking of Now”, zdobył w 2003 roku nagrodę Grammy w kategorii Best Contemporary Jazz Album. Drugi album, „The Way Up”, ukazał się w styczniu 2005 roku. Sánchez był perkusistą różnych składów pod kierunkiem Metheny'ego. Pat Metheny Trio (Metheny, Sánchez i Christian McBride na basie) wydało w styczniu 2008 roku album „Day Trip”, który zyskał szerokie uznanie wśród krytyków jazzowych.

  W 2012 roku był perkusistą na albumie Pata Metheny'ego „Unity Band”. W 2006 roku Sánchez dołączył do grona wykładowców New York University. W następnym roku nagrał swój pierwszy solowy album „Migration” w wytwórni CAM Jazz. Na płycie znaleźli się Pat Metheny, Chick Corea, Chris Potter, David Sánchez i Scott Colley. Magazyn All About Jazz nazwał go "Jednym z najlepszych debiutów 2007 roku." Sánchez powiedział o albumie: "Nie chciałem, żeby ludzie mówili, że to album perkusisty... Chciałem, żeby to było coś, co może pochodzić od każdego instrumentalisty. Myślałem w kategoriach muzyki, a nie tego ile mam zagrać solówek. Chciałem, żeby muzyka była bardzo melodyjna i przystępna” W 2010 roku Sánchez wydał swój drugi solowy album, „Live in New York at Jazz Standard”, z pozytywnymi recenzjami. Podwójny album live został nagrany w nowojorskim klubie po amerykańskiej trasie koncertowej zespołu Antonio, w skład którego wchodzili Miguel Zenón na saksofonie altowym, David Sánchez na saksofonie tenorowym i Scott Colley na akustycznej gitarze basowej. W 2013 roku ukazał się jego trzeci solowy album. „New Life” został nagrany w styczniu 2012 roku. Znalazło się na nim 8 oryginalnych kompozycji, a wystąpili na nim Thana Alexa na wokalu, David Binney na saksofonie altowym, Donny McCaslin na saksofonie tenorowym, John Escreet na fortepianie i Matt Brewer na basie.

  W 2014 roku Sánchez skomponował muzykę do nagrodzonego czterama oscarami filmu „Birdman” z Michaelem Keatonem w roli głównej. Album ze ścieżką dźwiękową ukazał się 14 października 2014 roku. Partytura przyniosła mu nominacje do nagrody Złotego Globu za najlepszą muzykę oryginalną, nagrody BAFTA za najlepszą muzykę filmową , Critics' Choice Movie Award za najlepszą muzykę i Satellite Award za najlepszą muzykę oryginalną. Album Sáncheza z 2017 roku, „Bad Hombre”, przyniósł mu nominację do nagrody Grammy w kategorii Best Contemporary Instrumental Album.

  Jego ostatnim studyjnym albumem jest wydany w 2019 roku „Lines in the Sand”. Kontynuje cały czas współpracę z Patem Methenym. Ich ostatnia wspólna płyta to album gitarzysty z 2020 „From This Place”. 8 lipca w stołecznym klubie podczas 30. edycji festiwalu Warsaw Summer Jazz Days ten wybitny perkusista wystąpi ze swoim najmocniejszym składem czyli Antonio Sanchez Special Quartet, w którym zagrają wielkie indywidualności świata jazzu: Miguel Zenon na saksofonie altowym, Donny McCaslin na saksofonie tenorowym i Scott Colley na kontrabasie.

• Nik Bärtsch’s Ronin
  

  Nik Bärtsch - piano
  Sha - bass clarinet, alto saxophone
  Thomy Jordi - bass
  Kaspar Rast – drums

  Ronin to projekt równie intrygujący, co trudny do opisania, nie mieszczący się w żadnej w zasadzie kategorii muzycznej. Liderem i pomysłodawcą tej formacji jest Nik Bartsch, wszechstronnie wykształcony artysta muzyk, który studiował także filozofię, muzykologię i językoznawstwo. Od końca lat 90-tych konsekwentnie realizuje swoją koncepcję muzyki, przez krytykę zwaną „Zen funk”. Ostatnia płyta Ronina zatytułowana „Awase” została wydana dwa lata temu przez wytwórnię ECM, dla której Bartsch regularnie nagrywa od lat.

  Ten album jest świadectwem rozwoju jednej z najbardziej oryginalnych grup naszych czasów. Zarazem, kreśli on nową definicję dzisiejszej ‘ritual groove music’. Terminem tym Bärtsch określa połączenie jazzu, funku i współczesnej kompozycji, czyli mieszanki uprawianej przez Ronin. Członkowie zespołu, który w ostatnich latach przekształcił się z kwintetu w kwartet, podchodzą do nowego materiału z dużą dozą wolności i elastyczności.

  „Większa transparentność, więcej interakcji, więcej radości z każdego występu. Długo pracowaliśmy nad nowym repertuarem. Sprawdziliśmy każdą możliwość, zadbaliśmy o każdy szczegół” – konkluduje Nik Bärtsch. temu przez wytwórnię ECM, dla której Bartsch regularnie nagrywa od lat. Ten album jest świadectwem rozwoju jednej z najbardziej oryginalnych grup naszych czasów. Zarazem, kreśli on nową definicję dzisiejszej ‘ritual groove music’. Terminem tym Bärtsch określa połączenie jazzu, funku i współczesnej kompozycji, czyli mieszanki uprawianej przez Ronin. Członkowie zespołu, który w ostatnich latach przekształcił się z kwintetu w kwartet, podchodzą do nowego materiału z dużą dozą wolności i elastyczności.

  „Większa transparentność, więcej interakcji, więcej radości z każdego występu. Długo pracowaliśmy nad nowym repertuarem. Sprawdziliśmy każdą możliwość, zadbaliśmy o każdy szczegół” – konkluduje Nik Bärtsch.